این چادرهای «دو حلقه» اساسی‌ترین نقش را در افزایش سفرهای نوروزی و غیر نوروزی دارند. ملت به جای اینکه فکر هتل و رزرواسیون و خرج و ارائه‌ی اصل شناسنامه باشند، چادر را می‌اندازند روی باربند و هر کجا که خوششان آمد علمش می‌کنند و شبی می‌خوابند تا صبح فردا.
توی عید، هرجای مرز پرگهر که پایت را می‌گذاشتی رنگ و وارنگ چادر می‌دیدی و زندگی چادرنشینی و گاز پیک‌نیک و زیلو. کیسه خواب البته هنوز رسم نشده و خانواده‌ها از همان لحاف و دشک معمول استفاده می‌کنند.
بعضی‌ها البته خیلی در مکان‌یابی بی‌استعداد بودند. این ساختمان نیمه‌کاره در یکی از پرهیاهو ترین خیابان‌های گناوه بود و جوی روبرویش هم بوی تعفن می‌داد.
مال ما دایره ای نیست میله ای کیسه خوابم از تو 😀