خلیج عربی
زمان قدیم یه آبراهی بوده به جای کانال سوئز فعلی که دریای سرخ رو به دریای مدیترانه وصل می‌کرده. این آبراه رو یکی از فراعنه مصر به اسم Necos (اسم یونانیش اینه، فارسی معمولا ترجمه می‌کنن نخو) ساخته و به یه روایتی نصفه‌کاره ول کرده به یه روایت دیگه به مرور زمان خراب شده و بعدا داریوش هخامنشی تکمیل/ترمیم‌ش کرده.
داریوش یه کتیبه‌ای کنار این کانال حجاری کرده که توش میگه آره من داریوش‌ام و خیلی کارم درسته و مصر رو که گرفتم دستور دادم یه کانالی بکنن از نیل به «دریایی که به پارس می‌رود». یه کمی جمله‌بندی این کتیبه عجیبه و آدم با خودش فکر می‌کنه چرا به جای این که اسم دریا رو بگه، کاربردش رو میگه؟
این روزا دارم تاریخ هرودوت رو می‌خونم، رسیدم به کتاب دومش که بیشتر تاریخ مصره، به این Necos که رسیده میگه که: آره، شروع کرد به ساختن کانالی چنین و چنان از نیل به «خلیج عربی»! کلی جا خوردم که منظورش چیه؟ اگه حالا بود فکر می کردی پول گرفته و داره به داریوش تیکه می‌پرونه! بعد فهمیدم که نه، قدیما به دریای سرخ، خلیج عربی یا خلیج عربستان هم می‌گفتن.
این روزها حتما سری به موزه ایران باستان بزنید. 
یکی از دوستانم هست به نام ایمان نوروزی، که در دوره‌ی کارشناسی ارشد زبان‌های باستانی همکلاس بودیم و این ترم دانشجوی دکتری تاریخ دانشگاه تهران شده است. ایمان قبلا کلاس‌های نیمه‌خصوصی آموزش زبان‌های باستانی و اسطوره‌شناسی برگزار می‌کرد و استقبال خوبی هم از کلاس‌هایش شده بود. اما برای مدتی به خاطر گرفتاری‌هایش (از جمله آمادگی برای امتحان دکتری) مجبور شد کلاسی برگزار نکند.