برچسب: دوچرخه

الان نزدیک یه ماهه که با دوچرخه می‌رم سر کار و میام. رفت و برگشت در مجموع نزدیک ۳۰ کیلومتره و هر طرف نزدیک یه ساعت طول می‌کشه (برگشت بیشتر چون یه سربالایی تند و طولانی وسطش داره)

خیلی سال بود وقتی دوچرخه‌سوارا رو توی خیابون می‌دیدم که اول صبح دارن می‌رن سر کار هوس می‌کردم کاش من هم امتحان کنم ولی برداشتن اون قدم اولش خیلی سخت بود. از یه طرف مطمئن نبودم اصلا ازم بر بیاد این همه راه رو رکاب زدن، از اون طرف هیچ سررشته‌ای از دوچرخه و لوازمش نداشتم و نمی‌تونستم تصمیم بگیرم چی لازم دارم و چقدر بودجه باید بذارم و …

سه تا موضوع خیلی کمک کرد که قدم اول رو بردارم.
یکی ظهور دوتا شرکت کرایه دوچرخه چینی بود به اسامی ofo و mobike. اینا دوچرخه‌هاشون رو می‌ذارن کنار پیاده رو جاهای مختلف شهر. هر کی بخواد با اپ مربوطه می‌ره بارکد دوچرخه رو اسکن می‌کنه و سوار می‌شه. هر وقت هم سواری‌ش تموم شد دوچرخه رو قفل می‌کنه و کنار پیاده‌رو پارک می‌کنه و خدافظ. کرایه‌شون هم خیلی ارزونه. البته دوچرخه‌ها رو از یه محدوده‌ای نمی‌تونی خارج کنی.

دوچرخه سواری اینجوری شروع شد که یه روزی اوایل تابستون که هوا خیلی خوب بود از محل کار اومدم بیرون که برم خونه و یکی از این دوچرخه‌ها توی پیاده‌رو چشمک زد و من هم اپ رو نصب کردم و سوار شدم و نصف مسیر خونه رو رکاب زدم تا نزدیکی‌های مرز محدوده مجاز و دیدم که انگار بجز یه تیکه آخر محدوده که سربالایی خیلی تندی داره، بقیه‌ش رو می‌شه رکاب زد و ماشین‌ها هم خیلی مراعات حال دوچرخه‌سوارها رو می‌کنن. مخصوصا اتوبوس‌ها.

توی مرحله بعدی که خرید دوچرخه بود یه تسهیلات دولتی به کمکم اومد. چندین ساله که دولت به کارمندهایی که می‌خوان دوچرخه بخرن برای رفتن سر کار یه تسهیلات مالی خیلی سخاوت‌مندانه می‌شده. یعنی تا سقف هزار پوند وام یک‌ساله بدون بهره می‌ده که اون هم موقع بازپرداخت از حقوق قبل از مالیات پرداخت می‌شه. یعنی عملا یه قسمت از قسط (چهل درصد حدودا) از پولی پرداخت می‌شه که بطور عادی باید به عنوان مالیات پرداخت کنی. یعنی انگار دوچرخه رو داری قسطی با تخفیف ۴۰ درصد می‌خری.

درست همون روزهایی که من به این نتیجه رسیدم که اگه یه دوچرخه خوب داشته باشم رکاب زدن تا کار ازم برمیاد شرکت هم یه اطلاعیه زد به دیوار که ما با یه فروشنده قرارداد بستیم و از اول ژوئن هر کی بخواد می‌تونه از این تسهیلات استفاده کنه. من اولین کسی بودم که دقیقا اول ژوئن سفارشم رو ثبت کردم و چند روز هم معطل شدم چون کارگزینی‌مون درست توجیه نبود سفارش رو چه جوری باید تایید کنه!

موضوع سومی که خیلی کمک کرد امکانات ساختمون شرکته. دفترمون توی یکی از این ساختمون‌های قدیمیه که بازسازی و نوسازی شده و توی پروژه نوسازی یه پارکینگ دوچرخه خیلی مفصل و مجهز توی زیرزمین ساختن با لاکر و رختکن و حموم. مخصوصا این که حمومش حوله تمیز می‌ده خیلی عالیه.

• 

• 

• 

لندن یه سیستم اجاره دوچرخه داره که اسم رسمیش هست «اجاره دوچرخه بارکلیز» به خاطر بانک بارکلیز که حامی مالی طرحه. اما ملت بهش میگن «دوچرخه بوریس» به خاطر بوریس جانسون شهردار لندن. انگار که مثلا تهرانیا به بی.آر.تی بگن اتوبوس باقر!

کرایه کردن دوچرخه قبلا اینجوری بود که باید اشتراک می‌داشتید و یه کلید-طوری به‌تون میدادن که با اون دوچرخه رو از ایستگاه تحویل می‌گرفتید ولی الان مدل «استفاده برای عموم آزاد است» شده و میشه با کارت بانکی توی هر ایستگاهی پول رو داد و دوچرخه رو گرفت.

ایستگاه‌ها همه توی مرکز شهر هستن و کلا نمیشه روی دوچرخه‌های بوریس به عنوان یه سیستم حمل و نقل عمومی حساب کرد. مثلا فکر نکنید میشه باهاشون رفت سر کار و برگشت. بیشتر به درد تفنن میخورن و مشتریش هم بیشتر توریست‌ها هستن.

مدل کرایه‌ش هم به همون استفاده تفننی بیشتر میخوره. نیم ساعت اولش مجانیه. نیم ساعت بعدی یه پونده و هی قیمتش تصاعدی زیاد میشه.

من یه بار روز کریسمس سوار شدم. شهر خیلی خلوت بود و راحت میشد جولون داد. ولی از اون طرف چون اتوبوس و مترو کار نمی‌کردن دوچرخه‌ها خیلی طرفدار پیدا کردن و یه کمی به زحمت افتادیم برای پیدا کردن ایستگاهی که دوچرخه داشته باشه. آخرش هم دوچرخه‌ای که گیرمون اومد زینش درست بالا نمیامد و یه خورده اذیت‌مون کرد. ولی در مجموع خوب بود.