جاروبرقی ملی
انگلیسیا دو تا مارک جاروبرقی ملی دارن.
یکیشون اسمش دایسونه (Dyson) که خیلی طراحی سهبعدی/فضاییای داره و خیلی هم خوب و بیصدا کار میکنه و البته که خیلی هم گرونه.
چند وقت پیش بیبیسی یه برنامه داشت درباره آیندهی صنعت انگلیس با چندتا از مدیرای صنایع انگلیس که هنوز تولیدشون رو داخل جزیره انجام میدن مصاحبه میکرد، یه قسمتش هم با همین آقای دایسون مصاحبه کرد و اونم تاکید کرد که ما اهل کارخونه خارج بردن نیستیم و هرچی هست همینجا تولید میکنیم و از این حرفها.
اون یکی جاروبرقی ملی اما اسمش «هنری» ئه (Henry) و قیافهش این شکلیه.
من چون صابخونهم مراکشیه، دفهی اول که هنری رو دیدم فکر کردم جزو دستاوردهای دانشمندان جوان مراکش در صنعت جاروبرقی سازیه! یعنی فکر کردم مثلا بچه محلای صابخونه و رفیقای دوره جوونیش توی محلهشون یه کارگاه جاروبرقیسازی درست کردن اینم یکی ازشون خریده که تشویق بشن و از صنعت ملی هم حمایت شده باشه!
یه کم بعد، یکی دو بار که ازش استفاده کردیم و دیدیم چه مکشی داره و چه بیصدا کار میکنه با خودم فکر کردم که نه! انگار مراکش هم توی صنعت جاروبرقی سازی آینده داره!
خلاصه باور کردنش سخته اما یه همچین چیزی با این طراحی خندهدار که سیمجمعکنش هم دستیه (یه قرقره داره باید دستی بچرخونی تا سیمش جمع شه) و کلیدهاش هم از این کلیدهای معمولیه که درِ هر مغازه الکتریکی میشه رفت خرید، یه مارک خیلی معروفیه که نه فقط توی خیلی خونه ها و شرکتهای انگلیس پیدا میشه، صادراتی هم هست! یعنی همکارای فرانسویم همهشون یکی یه دونه از لندن خریدن بردن خونه و چقدر هم بهبه و چهچه میکنن که چه ارزونه و چه خوب کار میکنه و اینا!