حتی در تعطیلات نوروزی هم باغ عفیف آباد چندان شلوغ نمیشود (یادتان باشد که در نوروز گردشگران جلوی بلیط فروشیهای حافظیه و سعدیه و تخت جمشید و ارگ کریمخانی و جاهای دیگر شیراز صف کشیدهاند به چه بلندی). علت خلوتی همیشگی عفیفآباد فکر کنم مسیر پرپیچ-و-خماش باشد؛ برخلاف بقیهی جاهای دیدنی شیراز که معمولا آدرس سرراستی دارند.
چیزی که در عفیفآباد چشمانتان را نوازش خواهد داد، یک باغ بزرگ و آراستهی 13 هکتاری است و یک ساختمان مجلل در وسط باغ.
مجموعه از سال 41 تا بحال در اختیار ارتش است و مفصلا مرمت شده است و تا قبل از انقلاب به عنوان تفریحگاه امرای ارتش استفاده میشده است و بعد از انقلاب هم تبدیل شده به موزهی نظامی. یعنی زیرزمین ساختمان موزهی نظامی است و در طبقهی بالا مبلمان سابق را به همان صورت حفظ کردهاند که مردم بیایند و مثلا میزهای قمار یا وسایل تجملی امرای ارتش شاهنشاهی را ببینند.
به نظرم کلکسیون اسلحهی عفیفآباد از کلکسیون مشابه در موزهی نظامی کاخ سعدآباد مفصلتر و غنیتر باشد. اما جای اسناد و یادگاریها و مجسمه و از این جور چیزها خالی است.
چون مجموعه دست ارتش است، همهی نگهبانها و کادر و راهنماها هم ارتشیاند. یعنی جلوی در ورودی دژبان ایستاده است و بلیطفروش استوار است و راهنماها ستوان دوم و مدیر هم لباس شخصی پوشیده بود ولی فکر کنم سرهنگی چیزی بود چون یک سروان را دیدم که برایش پا کوبید.